زخم باز هر آسیب داخلی یا خارجی است که بافت داخلی را در معرض محیط خارجی قرار می دهد. افراد گاهی اوقات می توانند زخم های باز حاد را در خانه با داروها و درمان های طبیعی درمان کنند.
با این حال، افراد باید برای زخم های شدیدی که شامل خونریزی قابل توجه یا شکستگی استخوان هستند، فورا به دنبال مراقبت های پزشکی باشند.
زخم ها به دو دسته کلی تقسیم می شوند: باز یا بسته.
در زخم بسته، آسیب بافتی و خونریزی در زیر سطح پوست رخ می دهد. نمونه هایی از زخم های بسته شامل کبودی است.
زخم باز شامل شکستگی در پوست است که بافت داخلی را در معرض دید قرار می دهد. زخم‌های باز ممکن است در اثر افتادن، ضربه‌های شدید و جراحی ایجاد شوند.
در زیر به چندین نوع زخم باز و همچنین نحوه درمان آنها خواهیم پرداخت.
سایش
زخم سایشی زمانی رخ می دهد که پوست روی یک سطح ناهموار ساییده یا بلغزد. نمونه‌هایی از ساییدگی‌ها عبارتند از خراشیدگی زانو یا راش در جاده.
اگرچه ساییدگی ها خون بسیار کمی تولید می کنند، اما مهم است که زخم را ضدعفونی کنید و هرگونه زباله را برای جلوگیری از عفونت از بین ببرید.
پارگی
پارگی یک سوراخ عمیق یا پارگی در پوست است. پارگی‌ها معمولاً در اثر تصادفات یا حوادث مربوط به چاقو، ماشین‌آلات یا سایر ابزار تیز رخ می‌دهند. این نوع زخم ممکن است باعث خونریزی قابل توجهی شود.
انحراف
برداشتن پوست شامل پاره شدن شدید پوست و بافت زیرین است.
بیرون زدگی می تواند ناشی از حوادث خشونت آمیز، مانند انفجار، حمله به حیوانات، یا تصادفات وسایل نقلیه موتوری باشد.
سوراخ شدن زخم
زخم سوراخ کوچکی در بافت نرم است. ترکش ها و سوزن ها می توانند باعث ایجاد زخم های حاد سوراخ شوند که فقط لایه های بیرونی بافت را تحت تاثیر قرار می دهند.
با این حال، زخم‌های چاقو یا گلوله می‌توانند به عضلات عمیق و اندام‌های داخلی آسیب برسانند که ممکن است منجر به خونریزی قابل‌توجه شود.
برش
برش یک برش تمیز و مستقیم در پوست است. بسیاری از روش های جراحی از برش استفاده می کنند. با این حال، تصادفات مربوط به چاقو، تیغ‌های تیغ، شیشه شکسته و سایر اجسام تیز می‌تواند باعث ایجاد برش شود.
برش ها معمولاً باعث خونریزی شدید و سریع می شوند. برش های عمیق می تواند به عضلات یا اعصاب آسیب برساند و به احتمال زیاد نیاز به بخیه دارد.
درمان ها
زخم های باز جزئی یا حاد ممکن است نیازی به درمان پزشکی نداشته باشند. افراد می توانند این نوع زخم ها را در خانه درمان کنند.
با این حال، زخم‌های باز شدید که خونریزی قابل توجهی دارند، نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارند.
مراقبت از زخم باز باید شامل مراحل زیر باشد:
خونریزی را متوقف کنید:
با استفاده از یک پارچه یا باند تمیز، به آرامی روی زخم فشار وارد کنید تا لخته شدن خون را افزایش دهید.
زخم را تمیز کنید:
از آب تمیز و محلول نمکی برای شستشوی هر گونه زباله یا باکتری استفاده کنید. هنگامی که زخم تمیز به نظر می رسد، آن را با یک پارچه تمیز خشک کنید. یک پزشک ممکن است نیاز به دبریدمان جراحی داشته باشد تا بقایای زخم های شدید را که حاوی بافت مرده، شیشه، گلوله یا سایر اجسام خارجی هستند، خارج کند.
درمان زخم با آنتی بیوتیک:
پس از تمیز کردن زخم، یک لایه نازک از پماد آنتی بیوتیک برای جلوگیری از عفونت بمالید.
زخم را ببندید و پانسمان کنید:
بستن زخم های تمیز به بهبود سریعتر کمک می کند. باندهای ضد آب و گاز برای زخم های جزئی به خوبی عمل می کنند. زخم های باز عمیق ممکن است نیاز به بخیه یا منگنه داشته باشند. با این حال، زخم از قبل عفونی شده را باز بگذارید تا زمانی که عفونت از بین برود.
به طور معمول پانسمان را عوض کنید:
مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) توصیه می کند که باندهای قدیمی را بردارید و هر 24 ساعت یکبار علائم عفونت را بررسی کنید. قبل از استفاده مجدد از یک باند چسب تمیز یا گاز، زخم را ضد عفونی و خشک کنید. به یاد داشته باشید که زخم را در زمان بهبودی خشک نگه دارید.
بیشتر بخوانید: ترمیم کننده چیست؟
داروهای زخم باز
افراد می توانند از داروهای مسکن بدون نسخه (OTC) برای کاهش التهاب و علائم دردناک در طول فرآیند بهبودی استفاده کنند. با این حال از مصرف آسپرین خودداری کنید، زیرا می تواند باعث خونریزی و تاخیر در روند بهبود زخم شود.
یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی ممکن است مسکن های قوی تری را برای افرادی که زخم های شدید یا عفونی دارند تجویز کند.
افراد می توانند از آنتی بیوتیک های موضعی برای بریدگی ها و خراش های جزئی استفاده کنند. یک متخصص مراقبت های بهداشتی ممکن است آنتی بیوتیک های خوراکی را تجویز کند اگر فکر کند که فردی در معرض خطر بالای ابتلا به عفونت در حین بهبودی است.
درمانهای خانگی
افراد می توانند از درمان های خانگی زیر برای درمان زخم های باز جزئی مانند بریدگی و خراش استفاده کنند.
خمیر زردچوبه
ترکیبی در زردچوبه به نام کورکومین دارای خواص ضد التهابی و ضد میکروبی قوی است که ممکن است باعث بهبود زخم شود.
یک مطالعه در سال 2017 خواص درمانی زردچوبه را در 178 فرد مبتلا به حفره خشک که یک عفونت شایع است که پس از کشیدن دندان ایجاد می شود، مورد بررسی قرار داد.
شرکت‌کنندگانی که تحت درمان با زردچوبه بودند، کاهش درد، تورم و نکروز بافتی را طی 2 روز گزارش کردند.
مردم می توانند با مخلوط کردن زردچوبه با آب گرم خمیر درست کنند. خمیر را به آرامی روی زخم بمالید و با باند یا گاز بپوشانید.
آلوئه ورا
آلوئه ورا از خانواده کاکتوس ها است. برگ های گیاه آلوئه ورا حاوی یک ماده ژل مانند غنی از مواد معدنی و ویتامین است که باعث بهبود زخم می شود.
بر اساس یک بررسی سیستماتیک در سال 2019 از 23 مطالعه، آلوئه ورا حاوی ترکیب گلوکومانان است که بازسازی سلولی و تولید کلاژن را تقویت می کند. کلاژن یک پروتئین ضروری است که به بهبود زخم کمک می کند.
همچنین، آلوئه ورا ممکن است به کاهش التهاب، جلوگیری از زخم و افزایش یکپارچگی پوست کمک کند.
یک لایه نازک از ژل آلوئه ورا را روی محل بمالید یا زخم را با بانداژ آغشته به ژل آلوئه ورا بپوشانید.
روغن نارگیل
روغن نارگیل به دلیل غلظت بالای مونولورین، یک اسید چرب که به دلیل اثرات ضد میکروبی آن مشهور است، ممکن است باعث بهبود زخم شود.
استفاده از روغن نارگیل با کیفیت بالا ممکن است به کاهش خطر عفونت در بهبود زخم ها کمک کند.
سیر
سیر حاوی ترکیبی به نام آلیسین است که دارای خواص ضد میکروبی و ضد التهابی است. بر اساس یک مطالعه موش در سال 2018، پماد حاوی 30 درصد سیر باعث افزایش تکثیر سلولی در مقایسه با وازلین شد.
خطرات
گروه های مختلفی از باکتری ها سطح پوست را پر می کنند، به این معنی که زخم های باز به مراقبت و بهداشت مناسب برای کاهش خطر عفونت نیاز دارند.
برخی از علائم و نشانه های زخم عفونی عبارتند از:
- پوست برافروخته، متورم یا گرم در نزدیکی زخم
- بدتر شدن درد
- تجمع مایع شفاف یا چرک در زخم
- تاول یا زخم
- تب
- تورم غدد لنفاوی
عفونت هایی که می توانند از زخم های باز ایجاد شوند عبارتند از:
عفونت استاف
استافیلوکوک به گروهی از باکتری های موجود در پوست و داخل بینی اشاره دارد.
باکتری استافیلوکوک معمولا باعث بیماری نمی شود. با این حال، آنها می توانند از طریق زخم های باز وارد بدن شوند و در نتیجه یک بیماری مسری ایجاد کنند که پزشکان آن را عفونت استاف می نامند.
عفونت استاف ممکن است در پوست باقی بماند و غدد عرق و چربی را تحت تاثیر قرار دهد. با این حال، آنها همچنین می توانند در سراسر بدن پخش شوند و اندام های متعددی را تحت تاثیر قرار دهند.
یک ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی می تواند آنتی بیوتیک ها را برای کمک به مبارزه با عفونت استاف تجویز کند. با این حال، برخی از سویه های استافیلوکوک، مانند استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA)، در برابر آنتی بیوتیک هایی که پزشکان معمولا تجویز می کنند مقاومت می کنند.
کزاز (قفل فک)
کلستریدیوم تتانی (C. tetani) می تواند از طریق زخم های باز در پوست وارد بدن شود و باعث عفونت باکتریایی به نام کزاز شود. هنگامی که C. tetani وارد بدن می شود، می تواند باعث اسپاسم عضلانی دردناک در گردن و فک شود.
C. tetani در خاک، گرد و غبار و در قسمت بیرونی اجسام فلزی وجود دارد. به همین دلیل، در صورتی که فرد دچار زخم سوراخ شده از ناخن یا جسم فلزی تیز دیگری شود، باید به پزشک مراجعه کند.
پیشرفت در واکسن ها تقریباً کزاز را در ایالات متحده ریشه کن کرده است. CDC توصیه می کند که بزرگسالان هر 10 سال یک بار واکسن تقویت کننده کزاز دریافت کنند.
فاشئیت نکروزان
فاشئیت نکروزان یک عفونت باکتریایی نادر است که بافت نرم را از بین می برد. باکتری هایی به نام استرپتوکوک گروه A معمولا باعث این عفونت می شوند. به طور ناگهانی ایجاد می شود و به سرعت گسترش می یابد.
فاشئیت نکروزان یک وضعیت پزشکی شدید است که نیاز به درمان فوری دارد. می تواند منجر به سپسیس، سندرم شوک سمی، نارسایی چند عضوی و حتی مرگ شود.
علائم فاشیای نکروزان شبیه علائم آنفولانزا است. آنها می توانند شامل موارد زیر باشند:
- درد شدید در نزدیکی زخم
- پوست قرمز یا بنفش در نزدیکی زخم
- تب
- معده درد
- گلو درد
- حالت تهوع
- اسهال
- لرز
- دردهای عضلانی
زخم مزمن
زخم مزمن زخمی است که به طور غیرعادی زمان زیادی طول می کشد تا بهبود یابد یا به طور مداوم باز شود.
علل زخم‌های مزمن عبارتند از عفونت‌های باکتریایی شدید، عملکرد ضعیف سیستم ایمنی و بیماری‌های زمینه‌ای. ابتلا به دیابت یا سرطان ممکن است خطر ایجاد زخم های مزمن را افزایش دهد.
خلاصه
زخم های باز زخم هایی هستند که بافت های بدن را در معرض محیط خارجی قرار می دهند.
زخم های باز می توانند از کلونی های باکتری موجود بر روی پوست عفونی شوند. با این حال، انجام روش‌های بهداشتی مناسب و مراقبت از زخم می‌تواند به کاهش خطر عفونت و بهبود سریعتر کمک کند.
زخم های باز کوچک ممکن است نیازی به درمان پزشکی نداشته باشند، اما استفاده از پماد آنتی بیوتیک OTC به تمیز نگه داشتن زخم کمک می کند. افراد می توانند از زردچوبه، آلوئه ورا، روغن نارگیل یا سیر به عنوان درمان های طبیعی برای زخم های باز جزئی استفاده کنند.
زخم های باز بزرگ که خونریزی قابل توجهی دارند نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارند.
|
امتیاز مطلب : 0
|
تعداد امتیازدهندگان : 0
|
مجموع امتیاز : 0
عضو شوید
عضویت سریع
آمار مطالب
آمار بازدید
